Ang pagguhit at pag-e-sketch ay mga pundamental na kasanayan sa sining na nagpapahintulot sa atin na maipahayag ang ating mga ideya, obserbasyon, at imahinasyon sa pamamagitan ng biswal na representasyon. Sa wikang Tagalog, ang 'pagguhit' ay tumutukoy sa mas pormal at detalyadong proseso ng paglikha ng isang larawan, samantalang ang 'pag-e-sketch' ay mas mabilis at impormal, kadalasang ginagamit para sa pagpaplano o pag-aaral ng isang komposisyon.
Ang kasaysayan ng pagguhit ay kasing-tanda ng kasaysayan ng sangkatauhan. Mula sa mga kuweba ng prehistorya hanggang sa mga modernong digital na ilustrasyon, ang pagguhit ay palaging naging mahalagang paraan ng komunikasyon at pagpapahayag. Sa Pilipinas, mayaman ang tradisyon ng pagguhit, na makikita sa mga katutubong sining tulad ng 'tattow' o pagtatato, mga disenyo sa habi, at mga mural sa mga simbahan.
Mahalaga ring maunawaan ang mga batayang elemento ng sining tulad ng linya, hugis, kulay, tekstura, at espasyo upang maging epektibo sa pagguhit. Ang pag-aaral ng perspektibo ay makakatulong din upang lumikha ng mga larawan na may lalim at realismo. Ang pag-e-eksperimento sa iba't ibang medium tulad ng lapis, uling, pastel, at pintura ay makakatulong sa pagtuklas ng sariling estilo at kagustuhan.
Ang pagguhit ay hindi lamang isang kasanayan sa sining, kundi isang paraan din ng pagpapatalas ng ating pagmamasid, pag-iisip, at pagkamalikhain. Ito ay isang proseso ng pagkatuto at pagtuklas na maaaring magbigay ng kasiyahan at katuparan.