Szczęście i radość to uniwersalne emocje, które od wieków fascynują filozofów, psychologów i zwykłych ludzi. Choć często używane zamiennie, te dwa pojęcia nie są identyczne. Radość jest zazwyczaj krótkotrwała i związana z konkretnym wydarzeniem lub bodźcem, podczas gdy szczęście jest bardziej trwałe i odnosi się do ogólnego poczucia satysfakcji z życia.
W różnych kulturach rozumienie szczęścia może się różnić. W kulturach zachodnich często kładzie się nacisk na indywidualne osiągnięcia i samorealizację jako źródło szczęścia. W kulturach wschodnich, takich jak chińska, szczęście jest często postrzegane jako harmonia z otoczeniem i relacjami społecznymi.
Psychologia pozytywna, stosunkowo nowa gałąź psychologii, bada czynniki, które przyczyniają się do szczęścia i dobrostanu. Badania wskazują, że szczęście nie zależy tylko od zewnętrznych okoliczności, takich jak bogactwo czy status społeczny, ale również od wewnętrznych czynników, takich jak wdzięczność, optymizm i silne relacje z innymi ludźmi.
Praktykowanie wdzięczności, czyli regularne zastanawianie się nad tym, za co jesteśmy wdzięczni, może znacząco poprawić nasze samopoczucie. Podobnie, pielęgnowanie relacji z bliskimi i angażowanie się w działania, które sprawiają nam radość, może przyczynić się do trwałego poczucia szczęścia. Warto również pamiętać o dbałości o zdrowie fizyczne i psychiczne, ponieważ są one nierozerwalnie związane z naszym dobrostanem.