Ang konsepto ng oras ay unibersal, ngunit ang paraan ng pagpapahayag at pag-unawa nito ay nag-iiba sa iba't ibang kultura at wika. Sa wikang Tagalog, ang 'oras' ay tumutukoy sa isang tiyak na punto sa araw, habang ang 'minuto' ay isang bahagi ng oras. Mahalaga ang pag-unawa sa mga yunit ng oras hindi lamang sa pang-araw-araw na buhay kundi pati na rin sa iba't ibang larangan tulad ng agham, kasaysayan, at maging sa sining.
Ang paggamit ng oras ay malalim na nakaugnay sa kultura ng Pilipinas. Ang 'Filipino time,' isang karaniwang pagtukoy sa pagiging huli, ay isang paksa ng debate at pag-aaral. Bagama't may mga kritisismo, ito ay maaaring sumasalamin sa isang mas relaks na pananaw sa oras kumpara sa mga kultura na mas mahigpit sa iskedyul.
Sa pag-aaral ng mga salita na may kaugnayan sa oras, mahalagang bigyang-pansin ang mga paraan ng pagbuo ng pangungusap. Halimbawa, ang paggamit ng mga pananda ng oras tulad ng 'ng,' 'sa,' at 'hanggang' ay nagbabago sa kahulugan ng pangungusap. Ang pag-aaral ng mga ito ay makakatulong sa mas malinaw na komunikasyon.
Ang pag-unawa sa mga nuances ng wika sa pagpapahayag ng oras ay nagpapayaman sa ating pag-unawa sa kultura at nagpapabuti sa ating kakayahang makipag-usap nang epektibo.