Ang Renacimiento at Ilustración, o Renaissance at Enlightenment sa Ingles, ay dalawang mahalagang panahon sa kasaysayan ng Europa na nagdulot ng malawakang pagbabago sa sining, agham, pilosopiya, at politika. Ang mga ideyang nagmula sa panahong ito ay may malalim na impluwensya sa pag-unlad ng modernong mundo, kabilang na ang Pilipinas.
Ang Renaissance, na nangangahulugang "muling pagsilang," ay sumibol sa Italya noong ika-14 na siglo. Ito ay isang panahon ng muling pagtuklas sa mga klasikal na sining at panitikan ng Gresya at Roma. Binigyang-diin nito ang humanismo, isang pilosopiyang naglalagay ng halaga sa potensyal at kakayahan ng tao. Sa panahong ito, umusbong ang mga dakilang pintor, iskultor, at arkitekto tulad nina Leonardo da Vinci, Michelangelo, at Raphael.
Sumunod ang Enlightenment noong ika-18 siglo, na kilala rin bilang "Panahon ng Katuwiran." Ito ay isang kilusang intelektwal na nagtataguyod ng rason, siyensiya, at indibidwal na karapatan. Ang mga pilosopo tulad nina John Locke, Jean-Jacques Rousseau, at Immanuel Kant ay nagbigay ng mga ideya na humamon sa tradisyonal na awtoridad at nagbigay-daan sa pag-unlad ng demokrasya.
Sa Pilipinas, ang impluwensya ng Renaissance at Enlightenment ay nakita sa edukasyon, sining, at politika. Ang mga Pilipinong ilustrado noong ika-19 na siglo, tulad nina Jose Rizal, Marcelo H. del Pilar, at Graciano Lopez Jaena, ay naimpluwensyahan ng mga ideyang liberal at nasyonalista na nagmula sa Europa. Ang kanilang mga isinulat at gawa ay nagbigay-daan sa pag-usbong ng kilusang propaganda at, kalaunan, sa Rebolusyong Pilipino.
Ang pag-aaral ng Renaissance at Enlightenment ay mahalaga upang maunawaan ang mga ugat ng modernong sibilisasyon at ang mga ideyang naghubog sa ating mundo. Ito ay nagbibigay-daan sa atin na suriin ang ating kasalukuyang mga paniniwala at pagpapahalaga, at magkaroon ng mas malalim na pag-unawa sa ating sarili at sa ating lipunan.