Ang makabagong kasaysayan, o historia moderna sa Espanyol, ay tumutukoy sa panahon mula sa pagbagsak ng Imperyong Bizantino noong 1453 hanggang sa simula ng Rebolusyong Pranses noong 1789. Ito ay isang panahon ng malawakang pagbabago sa Europa at sa buong mundo, na minarkahan ng mga pagtuklas, pagpapalawak ng kalakalan, at pag-usbong ng mga bagong ideya.
Ang panahong ito ay nakita ang pag-usbong ng Renaissance, isang kilusang kultural na nagbigay-diin sa pagbabalik sa mga klasikal na sining at panitikan ng Gresya at Roma. Ang Renaissance ay nagdulot ng malaking pagbabago sa sining, agham, at pilosopiya, at naglatag ng daan para sa Repormasyon, isang kilusang relihiyoso na humamon sa awtoridad ng Simbahang Katoliko.
Ang panahon ng pagtuklas ay isa ring mahalagang bahagi ng makabagong kasaysayan. Ang mga manlalayag tulad ni Christopher Columbus at Ferdinand Magellan ay naglakbay sa mga hindi pa natutuklasang lupain, na nagdulot ng pagpapalawak ng kalakalan at kolonisasyon. Ang pagpapalawak na ito ay nagkaroon ng malaking epekto sa mga katutubong populasyon sa buong mundo.
Sa Pilipinas, ang makabagong kasaysayan ay nagsimula sa pagdating ng mga Espanyol noong ika-16 na siglo. Ang kolonisasyon ng Espanya ay nagdulot ng malaking pagbabago sa kultura, relihiyon, at politika ng Pilipinas. Ang panahong ito ay minarkahan ng pagtatatag ng mga lungsod, simbahan, at paaralan, pati na rin ang pagpapakilala ng Kristiyanismo.
FILIPINO ▼