Ang mga instrumentong woodwind ay mayaman at mahalagang bahagi ng musika sa buong mundo, at ang Pilipinas ay hindi nagpapahuli sa pagtanggap at pag-unlad ng mga ito. Bagama't ang terminong 'woodwind' ay nagpapahiwatig ng paggamit ng kahoy, hindi lahat ng instrumentong ito ay gawa sa kahoy. Ang pangunahing katangian ng mga instrumentong ito ay ang tunog ay nalilikha sa pamamagitan ng pag-vibrate ng hangin sa loob ng tubo.
Sa tradisyonal na musika ng Pilipinas, makikita natin ang iba't ibang uri ng plauta, tulad ng bansuri at tultul, na gawa sa kawayan. Ang mga ito ay ginagamit sa mga ritwal, seremonya, at pagdiriwang. Ang kanilang malambing at nakapapawing-loob na tunog ay sumasalamin sa kalikasan at espiritwalidad ng ating kultura.
Sa modernong panahon, ang mga instrumentong woodwind tulad ng clarinet, oboe, bassoon, at flute ay naging bahagi na rin ng mga orkestra, banda, at iba pang grupo ng musika. Ang pag-aaral ng mga instrumentong ito ay nangangailangan ng disiplina, pasensya, at dedikasyon. Mahalaga ang tamang paghinga, embouchure (paghubog ng bibig), at koordinasyon ng mga daliri.
Ang pag-aaral ng mga instrumentong woodwind ay hindi lamang tungkol sa paglikha ng musika, kundi pati na rin sa pagpapahayag ng sarili, pagpapalawak ng kaalaman, at pagpapayaman ng ating kultura.