Ang mga pandiwang sanhi ay isang mahalagang bahagi ng gramatika ng maraming wika, kabilang ang Filipino at Espanyol. Ang mga ito ay nagpapahayag ng ideya na ang isang tao o bagay ay nagiging sanhi ng isa pang tao o bagay na magsagawa ng isang aksyon. Sa madaling salita, hindi direktang ginagawa ng simuno ang aksyon, kundi pinapagawa niya ito sa iba.
Sa Filipino, karaniwang ginagamit ang mga panlapi tulad ng 'pa-', 'i-', at 'magpa-' upang bumuo ng mga pandiwang sanhi. Halimbawa, mula sa pandiwang 'basa' (magbasa), maaari nating buuin ang 'pabasa' (pagpapabasa) o 'magpabasa' (pagpapabasa sa iba). Ang mga panlaping ito ay nagpapahiwatig na ang simuno ay nagiging sanhi ng pagbabasa, ngunit hindi siya mismo ang nagbabasa.
Sa Espanyol, ang mga pandiwang sanhi ay nabubuo sa pamamagitan ng paggamit ng mga konstruksyon tulad ng 'hacer que' o 'mandar'. Halimbawa, 'hacer que alguien lea' (pagpapabasa sa isang tao). Ang pag-unawa sa mga pagkakaiba sa pagbuo ng mga pandiwang sanhi sa Filipino at Espanyol ay mahalaga para sa mga nag-aaral ng parehong wika.
Ang paggamit ng mga pandiwang sanhi ay nagbibigay ng mas malawak na saklaw ng pagpapahayag. Nagbibigay-daan ito sa atin na ipahayag ang mga relasyon ng kapangyarihan, responsibilidad, at impluwensya. Halimbawa, ang pangungusap na 'Pinapabasa ko sa kanya ang libro' ay nagpapahiwatig na may awtoridad ang nagsasalita sa taong pinapabasa niya.
Ang pag-aaral ng mga pandiwang sanhi ay hindi lamang tungkol sa pag-unawa sa kanilang gramatika. Ito ay tungkol din sa pag-unawa sa kanilang kahulugan at gamit sa iba't ibang konteksto. Ang isang mahusay na leksikon ay dapat magbigay ng mga halimbawa ng mga pandiwang sanhi na ginagamit sa iba't ibang sitwasyon upang matulungan ang mga mag-aaral na maunawaan ang kanilang gamit.
FILIPINO ▼