Ang balat, buhok, at kuko ay hindi lamang mga bahagi ng ating katawan; sila rin ay repleksyon ng ating kalusugan, kultura, at maging ng ating pagkakakilanlan. Sa wikang Tagalog, ang mga terminong ito ay mayaman sa kasaysayan at tradisyon. Ang pag-aalaga sa mga ito ay matagal nang bahagi ng pamumuhay ng mga Pilipino, na may mga pamamaraan at paniniwala na ipinasa mula sa henerasyon hanggang sa henerasyon.
Ang balat, bilang pinakamalaking organo ng katawan, ay may mahalagang papel sa pagprotekta sa atin mula sa mga elemento. Sa Tagalog, ang salitang 'balat' ay tumutukoy rin sa panlabas na anyo o pagkatao ng isang tao, na nagpapakita ng koneksyon sa pagitan ng pisikal na kalagayan at panloob na katangian.
Ang buhok naman ay madalas na itinuturing na simbolo ng kagandahan at lakas. Sa kultura ng Pilipinas, ang mahabang buhok ay tradisyonal na itinuturing na tanda ng pagkababae at pagiging malusog. Maraming ritwal at paniniwala ang nakaugnay sa paggupit at pag-aalaga ng buhok.
Ang mga kuko, bagama't maliit, ay mayroon ding kahalagahan. Ang malusog na kuko ay nagpapahiwatig ng magandang sirkulasyon at nutrisyon. Sa ilang tradisyon, ang hugis at kulay ng kuko ay pinaniniwalaang may kaugnayan sa kapalaran ng isang tao.
Ang pag-aaral ng leksikon na ito ay hindi lamang tungkol sa pag-alam ng mga salita. Ito ay tungkol sa pag-unawa sa kung paano tinitingnan ng kulturang Pilipino ang kagandahan, kalusugan, at ang ating sariling katawan. Mahalaga ring tandaan na ang mga terminolohiya ay maaaring mag-iba depende sa rehiyon at diyalekto sa Pilipinas.