Ang mga instrumentong woodwind ay isang mahalagang bahagi ng orkestra at iba't ibang uri ng musika. Ang kanilang tunog, na nililikha sa pamamagitan ng pag-ihip ng hangin sa isang tubo na karaniwang gawa sa kahoy (bagaman mayroon ding gawa sa metal), ay nagbibigay ng kakaibang kulay at emosyon sa musika. Sa wikang Filipino, ang pag-unawa sa mga terminong nauugnay sa mga instrumentong woodwind ay mahalaga para sa mga musikero, estudyante ng musika, at mga mahilig sa sining.
Kabilang sa mga karaniwang instrumentong woodwind ang plauta, klarinete, oboe, at bassoon. Ang bawat instrumento ay may sariling katangian ng tunog at ginagamit sa iba't ibang paraan sa musika. Halimbawa, ang plauta ay kilala sa kanyang malambing at mataas na tunog, habang ang bassoon ay may mas mababa at malalim na tunog.
Ang pag-aaral ng mga instrumentong woodwind ay hindi lamang tungkol sa pagtugtog ng mga ito. Kabilang din dito ang pag-unawa sa kanilang kasaysayan, konstruksyon, at mga teknik sa pagtugtog. Ang mga instrumentong woodwind ay may mahabang kasaysayan na nagsimula pa noong sinaunang panahon. Ang kanilang pag-unlad ay sumasalamin sa pagbabago ng musika at kultura sa iba't ibang panahon.
Sa konteksto ng kulturang Pilipino, ang mga instrumentong woodwind ay mayroon ding mahalagang papel. Mayroong mga tradisyonal na instrumentong woodwind na ginagamit sa mga katutubong musika, tulad ng kaleleng (nose flute) ng mga Ifugao at ang bantula (bamboo flute) ng mga Tagbanua. Ang mga instrumentong ito ay sumasalamin sa mayamang kultura at tradisyon ng Pilipinas.