Ang mga pampalasa at halamang gamot ay mahalagang bahagi ng lutuing Filipino, at sa maraming kultura sa buong mundo. Hindi lamang nila pinapaganda ang lasa ng pagkain, kundi nagbibigay din sila ng mga benepisyo sa kalusugan.
Sa wikang Filipino, ang 'pampalasa' ay tumutukoy sa mga buto, prutas, ugat, o balat ng halaman na ginagamit upang magdagdag ng lasa sa pagkain. Ang 'halamang gamot', sa kabilang banda, ay tumutukoy sa mga dahon, bulaklak, o tangkay ng halaman na ginagamit para sa kanilang mga katangian ng pagpapagaling o pampalasa.
Ang paggamit ng mga pampalasa at halamang gamot sa lutuing Filipino ay may mahabang kasaysayan. Bago pa dumating ang mga Espanyol, ginagamit na ng mga katutubo ang mga ito upang magdagdag ng lasa sa kanilang pagkain at gamutin ang mga sakit. Sa pagdating ng mga Espanyol, nagkaroon ng pagpapalitan ng mga pampalasa at halamang gamot sa pagitan ng Pilipinas at Europa.
Maraming iba't ibang uri ng mga pampalasa at halamang gamot na ginagamit sa lutuing Filipino. Kabilang dito ang bawang, sibuyas, luya, sili, paminta, laurel, at oregano. Ang bawat isa sa mga ito ay may natatanging lasa at aroma na nagdaragdag ng kakaibang karakter sa mga pagkain.
Ang pag-aaral ng mga pampalasa at halamang gamot ay hindi lamang tungkol sa pagtuklas ng mga bagong lasa, kundi pati na rin sa pag-unawa sa kanilang mga benepisyo sa kalusugan at ang kanilang papel sa kultura at kasaysayan.