Ang ulo at mukha ay hindi lamang mga bahagi ng katawan; sila ay sentro ng ating pagkakakilanlan, ekspresyon, at komunikasyon. Sa wikang Tagalog, ang mga salitang tumutukoy sa ulo at mukha ay mayaman sa kahulugan at kultural na konotasyon.
Ang mukha ay madalas na itinuturing na 'bintana ng kaluluwa,' at ang mga ekspresyon sa mukha ay nagpapahayag ng ating mga damdamin at intensyon. Sa Pilipinas, ang paggalang sa nakatatanda ay ipinapakita sa pamamagitan ng pag-iwas ng tingin sa mata, na itinuturing na isang anyo ng paggalang. Ang mga tradisyonal na sayaw at pagtatanghal ay madalas na gumagamit ng mga ekspresyon sa mukha upang magkwento at maghatid ng mensahe.
Ang ulo ay itinuturing na pinakamataas na bahagi ng katawan, at sa maraming kultura, ito ay simbolo ng karunungan, kapangyarihan, at dignidad. Sa Pilipinas, ang paghawak sa ulo ng isang tao ay itinuturing na hindi magalang, maliban na lamang kung ito ay may pahintulot. Ang mga tradisyonal na headdress at palamuti sa ulo ay ginagamit sa mga seremonya at pagdiriwang upang ipakita ang katayuan at pagkakakilanlan ng isang tao.
Ang pag-aaral ng leksikon na ito ay magbibigay sa iyo ng mga salitang kinakailangan upang ilarawan ang iba't ibang bahagi ng ulo at mukha, pati na rin ang mga ekspresyon at kaugalian na nauugnay sa mga ito.
FILIPINO ▼