Ang disenyong panloob ay isang sining at agham ng pagpapaganda ng loob ng isang gusali upang lumikha ng isang kaaya-aya at functional na espasyo. Sa wikang Tagalog, ang konsepto ng 'disenyong panloob' ay sumasaklaw sa iba't ibang elemento, mula sa pagpili ng kulay at kasangkapan hanggang sa pag-aayos ng espasyo at pag-iilaw.
Ang kasaysayan ng disenyong panloob ay maaaring masubaybayan pabalik sa sinaunang panahon, kung saan ang mga tao ay nagsimulang palamutihan ang kanilang mga tahanan upang ipakita ang kanilang katayuan at panlasa. Sa Pilipinas, ang disenyong panloob ay madalas na naiimpluwensyahan ng mga lokal na kultura at tradisyon. Halimbawa, ang paggamit ng mga natural na materyales tulad ng kawayan at kahoy ay karaniwan sa mga bahay na Pilipino.
Mahalaga ring tandaan na ang disenyong panloob ay hindi lamang tungkol sa aesthetics. Ito ay tungkol din sa paglikha ng isang espasyo na functional at komportable para sa mga gumagamit nito. Sa konteksto ng wikang Tagalog, ang pag-aaral ng mga terminong ito ay nagbubukas ng pinto sa mas malalim na pag-unawa sa sining, kultura, at arkitektura.