Ang paglalaro at mga palaisipan ay matagal nang bahagi ng kultura ng tao, mula sa sinaunang mga laro ng board hanggang sa modernong video games. Sa wikang Tagalog, ang 'paglalaro' ay tumutukoy sa anumang aktibidad na ginagawa para sa kasiyahan at libangan, habang ang 'palaisipan' ay nagpapahiwatig ng isang hamon na nangangailangan ng pag-iisip at paglutas ng problema.
Ang mga laro ay hindi lamang para sa libangan; naglilingkod din sila bilang mahalagang kasangkapan sa pag-aaral at pag-unlad. Sa pamamagitan ng paglalaro, natututo ang mga bata ng mga kasanayan sa paglutas ng problema, pagtutulungan, at pagkamalikhain. Ang mga palaisipan naman ay nagpapatalas ng isip at nagpapabuti ng memorya.
Sa konteksto ng wikang Tagalog, mahalagang maunawaan ang iba't ibang uri ng laro at palaisipan na tradisyonal na nilalaro sa Pilipinas. Kabilang dito ang 'sungka', isang larong board na nangangailangan ng estratehiya at kasanayan; 'tumbang preso', isang larong panlabas na nagtataguyod ng pisikal na aktibidad; at iba't ibang uri ng bugtong, na mga palaisipan na gumagamit ng mga talinghaga at metapora.
Ang pag-aaral ng leksikon na may kaugnayan sa paglalaro at mga palaisipan sa Tagalog ay nagbibigay-daan sa atin na pahalagahan ang yaman ng kultura at ang kahalagahan ng libangan sa buhay ng mga Pilipino. Ito rin ay nagbubukas ng mga pagkakataon upang makipag-ugnayan sa mga lokal na komunidad at maunawaan ang kanilang mga tradisyon.