Ang potograpiya at bidyograpiya ay higit pa sa simpleng pagkuha ng imahe; ito ay isang sining na nagtatala ng kasaysayan, nagpapahayag ng damdamin, at nagkukwento. Sa konteksto ng wikang Filipino, ang mga terminong ito ay nag-ugat sa mga konsepto ng liwanag (ilaw) at pagtingin (tingin), na sumasalamin sa kanilang pangunahing layunin.
Ang pag-unlad ng teknolohiya ay nagdulot ng malaking pagbabago sa parehong larangan. Mula sa mga tradisyonal na kamera na gumagamit ng pelikula, lumipat tayo sa digital na potograpiya at bidyograpiya, na nagbibigay-daan sa mas madaling pagkuha, pag-edit, at pagbabahagi ng mga imahe at video. Ang mga konsepto tulad ng aperture, shutter speed, at ISO ay mahalaga sa pag-unawa sa kung paano gumagana ang kamera at kung paano makakamit ang ninanais na resulta.
Sa kultura ng Pilipinas, malaki ang papel ng potograpiya at bidyograpiya sa pagdokumento ng mga mahahalagang okasyon tulad ng kasalan, binyag, kaarawan, at iba pang pagdiriwang. Ito rin ay ginagamit sa pagtatala ng mga tradisyon, ritwal, at pamumuhay ng iba't ibang komunidad sa bansa. Ang pag-usbong ng social media ay nagbigay-daan sa mas maraming Pilipino na maging bahagi ng mundo ng potograpiya at bidyograpiya, na nagreresulta sa paglago ng mga online na komunidad at plataporma para sa pagbabahagi ng mga likha.
Ang paggamit ng wikang Filipino sa pagtalakay ng mga konsepto sa potograpiya at bidyograpiya ay nagpapalawak ng ating pag-unawa sa sining na ito at nagpapayaman sa ating kultura.