Ang pag-unawa sa mga buwan at panahon ay hindi lamang mahalaga sa pag-oorganisa ng ating mga gawain, kundi pati na rin sa pag-unawa sa kultura at tradisyon ng Pilipinas. Ang kalendaryong Pilipino, bagama't may impluwensya ng Espanyol, ay nakaugat pa rin sa mga sinaunang paraan ng pagtukoy ng panahon batay sa mga pagbabago sa kalikasan.
Sa Pilipinas, karaniwang kinikilala ang anim na pangunahing panahon: tag-init (Marso-Mayo), tag-ulan (Hunyo-Nobyembre), at taglamig (Disyembre-Pebrero). Gayunpaman, dahil sa lokasyon ng bansa sa ekwador, hindi gaanong kapansin-pansin ang pagbabago ng temperatura kumpara sa ibang mga bansa. Ang tag-init ay karaniwang pinakamainit at pinakatuyo, habang ang tag-ulan ay nagdadala ng malakas na pag-ulan at bagyo.
Ang mga buwan sa kalendaryong Pilipino ay may kanya-kanyang kahalagahan. Halimbawa, ang Mayo ay kilala sa mga 'Flores de Mayo' at mga pagdiriwang bilang pagpupugay kay Mahal na Birhen. Ang Disyembre naman ay panahon ng Pasko at mga pagtitipon ng pamilya. Ang mga tradisyonal na pagsasaka at pangingisda ay nakadepende rin sa mga pagbabago ng panahon at mga buwan.
Ang pag-aaral ng leksikon ng mga buwan at panahon ay isang magandang panimulang punto sa pag-aaral ng wikang Tagalog, dahil ito ay isang pangunahing bahagi ng pang-araw-araw na komunikasyon at kultura.