Ang astronomiya, ang pag-aaral ng mga bagay sa kalawakan, ay matagal nang humahamon sa imahinasyon ng tao. Sa wikang Tagalog, ang mga konsepto ng 'kalawakan,' 'bituin,' 'planeta,' at iba pang kaugnay na termino ay mayaman sa mitolohiya at kultural na kahulugan. Ang mga sinaunang Pilipino ay mayroon nang sariling paraan ng pag-unawa sa kalangitan, na nakabatay sa kanilang mga obserbasyon at paniniwala.
Ang salitang 'kalawakan' ay tumutukoy sa walang hanggang espasyo na naglalaman ng lahat ng mga bituin, planeta, at iba pang mga bagay sa kalawakan. Ang 'bituin' naman ay isang malaking bola ng gas na naglalabas ng liwanag at init. Ang 'planeta' ay isang bagay sa kalawakan na umiikot sa isang bituin. Ang mga terminong ito ay mahalaga sa pag-unawa sa mga pangunahing konsepto ng astronomiya.
Sa wikang Tagalog, maraming kuwento at alamat ang may kaugnayan sa mga bituin at planeta. Halimbawa, ang 'Tala' ay isang pangalan ng bituin na madalas na ginagamit sa mga awitin at tula. Ang mga konstelasyon ay kilala rin sa mga sinaunang Pilipino, at ginagamit nila ang mga ito bilang gabay sa paglalayag at pagsasaka.
Ang pag-aaral ng leksikon na may kaugnayan sa astronomiya ay hindi lamang nagpapalawak ng ating kaalaman sa kalawakan, kundi pati na rin nagbibigay-daan sa atin na maunawaan ang kultural na pananaw ng mga Pilipino sa uniberso. Ang mga salitang ginagamit upang ilarawan ang mga bagay sa kalawakan ay nagpapakita ng kanilang pagkamangha at paggalang sa kalikasan.