Ang kalungkutan at dalamhati ay mga unibersal na damdamin na nararanasan ng lahat ng tao, anuman ang kanilang kultura o pinagmulan. Bagama't ang mga salitang ito ay maaaring magkaroon ng iba't ibang nuances sa Filipino at Aleman, ang kanilang pangunahing kahulugan ay pareho: ang pakiramdam ng pagkawala, pagkabigo, o paghihirap.
Sa Filipino, ang 'kalungkutan' ay madalas na ginagamit para sa mas magaan na antas ng pagdadalamhati, habang ang 'dalamhati' ay nagpapahiwatig ng mas malalim at matinding paghihirap. Ang mga salitang ito ay madalas na ginagamit sa mga awit, tula, at panitikan upang ipahayag ang mga damdamin ng pagkawala at pag-asa.
Sa Aleman, ang 'Traurigkeit' ay tumutukoy sa kalungkutan, habang ang 'Kummer' ay mas malapit sa dalamhati o pagkabahala. Ang pag-aaral ng mga salitang ito sa Aleman ay nagpapakita ng kanilang koneksyon sa mga konsepto ng pagkawala, pagkabigo, at pagdurusa.
Ang pag-unawa sa mga salitang ito sa parehong wika ay mahalaga para sa pagpapahayag ng empatiya at pagbibigay ng suporta sa mga taong dumaranas ng pagdadalamhati. Mahalaga ring tandaan na ang paraan ng pagpapahayag ng kalungkutan at dalamhati ay maaaring mag-iba depende sa kultura. Sa ilang kultura, ang pagpapahayag ng damdamin ay hinihikayat, habang sa iba naman ay mas pinipili ang pagpipigil.