Ang mga reflexive verbs, o mga pandiwang pananaw sa Tagalog, ay mga pandiwa na ang aksyon ay bumabalik sa gumagawa ng aksyon. Ito ay isang mahalagang konsepto sa gramatika ng Tagalog, at ang pag-unawa nito ay makakatulong sa iyo na bumuo ng mas tumpak at natural na mga pangungusap. Sa wikang Aleman, tinatawag itong Reflexivverben.
Sa Tagalog, ang mga reflexive verbs ay karaniwang ginagamitan ng panghalip na “sarili” o “ng sarili” pagkatapos ng pandiwa. Halimbawa, ang “magbihis” (to dress) ay maaaring maging “magbihis ng sarili” (to dress oneself). Ang “mag-aral” (to study) ay maaaring maging “mag-aral ng sarili” (to study oneself, meaning to self-study).
Mahalagang tandaan na hindi lahat ng pandiwa sa Tagalog ay maaaring gawing reflexive. Ang mga pandiwa na nagpapahiwatig ng aksyon na maaaring gawin sa sarili lamang ang maaaring gawing reflexive. Halimbawa, ang “kumain” (to eat) ay hindi maaaring gawing reflexive, dahil hindi mo maaaring kainin ang iyong sarili. Ngunit ang “mag-ayos” (to fix) ay maaaring gawing “mag-ayos ng sarili” (to fix oneself).
Sa paghahambing sa wikang Aleman, ang mga reflexive verbs ay minamarkahan ng isang reflexive pronoun na nakadepende sa persona at kaso. Ang pag-aaral ng mga reflexive verbs sa parehong wika ay nagpapakita ng pagkakaiba sa kung paano ipinapahayag ang mga aksyon na nakatuon sa sarili. Para sa mga nag-aaral ng wikang Tagalog, ang pag-unawa sa paggamit ng “sarili” ay susi sa pagbuo ng mga tamang pangungusap. Para sa mga nag-aaral ng wikang Aleman, ang pag-aaral ng mga reflexive pronouns ay mahalaga rin.
FILIPINO ▼