Ang leksikon ng mga pangunahing pangalan ng kulay ay isang pundasyon sa pag-aaral ng anumang wika. Sa pagitan ng Tagalog at Aleman, mayroong mga pagkakatulad at pagkakaiba sa kung paano tinutukoy at inilalarawan ang mga kulay. Ang pag-unawa sa mga ito ay hindi lamang nagpapayaman sa bokabularyo, kundi pati na rin sa pag-unawa sa kultural na pananaw sa kulay.
Sa wikang Tagalog, ang mga pangunahing kulay tulad ng pula (pula), asul (asul), dilaw (dilaw), berde (berde), at itim (itim) ay karaniwang ginagamit. Gayunpaman, ang mga kulay ay madalas na inilalarawan sa pamamagitan ng paghahambing sa mga bagay sa kalikasan o sa pang-araw-araw na buhay. Halimbawa, ang kulay kahel ay maaaring ilarawan bilang kulay ng mangga.
Sa Aleman, ang mga pangunahing kulay ay rot (pula), blau (asul), gelb (dilaw), grün (berde), at schwarz (itim). Ang Aleman ay mayroon ding mas detalyadong sistema ng paglalarawan ng kulay, na may maraming mga salita para sa iba't ibang mga shade at tones.
Ang pagkakaiba sa pagitan ng dalawang wika ay maaaring magmula sa kanilang kasaysayan at kultura. Ang wikang Tagalog ay may malapit na ugnayan sa kalikasan, kaya't ang mga kulay ay madalas na inilalarawan sa pamamagitan ng mga bagay sa kalikasan. Ang wikang Aleman, sa kabilang banda, ay may mas siyentipikong diskarte sa paglalarawan ng kulay.
Ang pag-aaral ng leksikon ng mga pangunahing pangalan ng kulay sa Tagalog at Aleman ay nagbibigay ng pananaw sa kung paano nakikita at nauunawaan ng iba't ibang kultura ang mundo sa paligid nila.