Ang kritiko at teorya ng sining ay mga disiplina na naglalayong suriin, bigyang-kahulugan, at unawain ang mga gawa ng sining. Sa wikang Tagalog, ang 'kritiko ng sining' ay tumutukoy sa isang taong nagbibigay ng pagsusuri at interpretasyon ng mga gawa ng sining. Ang 'teorya ng sining' naman ay isang hanay ng mga ideya at prinsipyo na ginagamit upang maunawaan ang kalikasan at kahulugan ng sining.
Sa Pilipinas, ang kritiko at teorya ng sining ay umuunlad sa pag-unlad ng sining at kultura. Maraming mga artista at iskolar ang nag-aambag sa pagbuo ng isang natatanging pananaw sa sining ng Pilipinas. Mahalaga ring maunawaan ang konteksto ng kasaysayan, politika, at lipunan sa pagsusuri ng mga gawa ng sining.
Ang kritiko ng sining ay gumagamit ng iba't ibang pamamaraan at lapit sa pagsusuri ng mga gawa ng sining. Maaaring gamitin ang pormal na pagsusuri, na nakatuon sa mga elemento ng sining tulad ng kulay, linya, at komposisyon. Maaari ring gamitin ang kontekstwal na pagsusuri, na isinasaalang-alang ang kasaysayan, kultura, at lipunan kung saan nilikha ang gawa ng sining.
Ang teorya ng sining ay nagbibigay ng isang balangkas para sa pag-unawa sa kalikasan at kahulugan ng sining. Mayroong iba't ibang teorya ng sining, tulad ng pormalismo, representasyonalismo, at postmodernismo. Ang pag-aaral ng teorya ng sining ay nagbibigay-daan sa atin na mas malalim na maunawaan ang mga gawa ng sining at ang kanilang kahalagahan sa lipunan.