Ang sining at mga likha ay sumasalamin sa kaluluwa ng isang kultura. Sa Pilipinas, ang sining ay hindi lamang isang paraan ng pagpapahayag, kundi pati na rin isang mahalagang bahagi ng pang-araw-araw na buhay. Ang pag-aaral ng mga salita na ginagamit upang ilarawan ang sining at mga likha ay nagbibigay-daan sa atin na mas maunawaan ang kasaysayan, paniniwala, at pagpapahalaga ng mga Pilipino.
Ang wikang Tagalog ay mayaman sa mga salita na naglalarawan ng iba't ibang uri ng sining – mula sa pagpipinta at iskultura hanggang sa pag-uukit at paghahabi. Ang mga materyales na ginagamit sa paggawa ng sining ay mahalaga rin, dahil nakakaapekto ito sa itsura at tibay ng likha. Ang mga tradisyonal na sining ng Pilipinas ay madalas na nagpapakita ng mga tema mula sa kalikasan, mitolohiya, at relihiyon.
Ang pag-aaral ng leksikon na ito ay hindi lamang tungkol sa pagmememorya ng mga salita. Ito ay tungkol sa pag-unawa sa kung paano ang sining ay sumasalamin sa ating pagkatao at pagkakakilanlan. Ang mga likha ng mga Pilipinong artista ay nagpapakita ng kanilang pagiging malikhain, pagiging masigasig, at pagmamahal sa kanilang kultura.
Ang leksikon na ito ay isang mahalagang tulay upang maunawaan ang ugnayan ng wika, sining, at kultura. Sa pamamagitan ng pag-aaral ng mga salita na ginagamit upang ilarawan ang sining at mga likha, mas mapapalalim natin ang ating pagpapahalaga sa yaman ng wikang Tagalog.