Ang Pilipinas ay isang bansang mayaman sa kultura at lingguwistika. Isa sa mga pinakamahalagang aspeto ng ating lingguwistika ay ang pagkakaroon ng iba't ibang diyalekto at aksent. Ang mga ito ay sumasalamin sa kasaysayan, heograpiya, at kultura ng iba't ibang rehiyon ng bansa.
Ang diyalekto ay isang baryasyon ng isang wika na ginagamit sa isang partikular na lugar o grupo ng mga tao. Ito ay maaaring magkaiba sa bokabularyo, gramatika, at pagbigkas. Ang aksent naman ay ang paraan ng pagbigkas ng isang tao na nagpapakita ng kanyang pinagmulan.
Ang pag-aaral ng leksikon ng mga diyalekto at aksent ay hindi lamang tungkol sa pagkilala sa mga pagkakaiba sa wika. Ito rin ay tungkol sa pag-unawa sa mga kultural na kahulugan ng mga pagkakaibang ito at ang kanilang epekto sa komunikasyon.
Sa konteksto ng Pilipinas, ang Tagalog ay itinuturing na pambansang wika, ngunit maraming iba pang mga wika at diyalekto ang sinasalita sa iba't ibang bahagi ng bansa. Ang pagpapahalaga sa mga diyalekto at aksent ay mahalaga para sa pagtataguyod ng pagkakaisa at pag-unawa sa pagitan ng iba't ibang grupo ng mga tao.