Ang pag-awit at bokal ay mahalagang bahagi ng kultura ng Pilipinas at Malaysia. Mula sa mga tradisyonal na awiting-bayan hanggang sa modernong pop music, ang musika ay naglalaro ng malaking papel sa buhay ng mga tao. Ang pag-unawa sa mga terminong ginagamit sa paglalarawan ng mga ito ay mahalaga para sa mga musikero, estudyante ng musika, at mga mahilig sa musika.
Sa wikang Tagalog at Malay, maraming salita ang ginagamit upang ilarawan ang iba't ibang aspeto ng pag-awit at bokal, tulad ng tono, ritmo, melodiya, at harmoniya. Mahalagang malaman ang mga ito upang makipag-usap nang epektibo sa ibang mga musikero at kritiko ng musika.
Ang mga tradisyonal na awiting-bayan ng Pilipinas at Malaysia ay naglalaman ng mga kuwento tungkol sa kasaysayan, kultura, at paniniwala ng mga tao. Ang mga awiting ito ay madalas na ginagamit sa mga seremonya, pagdiriwang, at iba pang mga okasyon.
Ang pag-aaral ng mga teknik sa pag-awit, tulad ng paghinga, pag-tono, at pag-articulate, ay mahalaga para sa mga nagnanais na maging mahusay na mang-aawit.
Ang pag-unawa sa mga teorya ng musika, tulad ng mga scale, chords, at key signatures, ay makakatulong sa pag-unawa sa istraktura ng mga awitin at komposisyon.